မြန်မာနိုင်ငံမှာ နေတယ်၊ နွေရာသီ မီးပြတ်တယ် ဒါမှမဟုတ် မီးခဏခဏလာတယ်ဆိုတာ မထူးဆန်းတဲ့ နိယာမတစ်ခုဖြစ်လာသလို မြန်မာအစိုးရတွေဟာ နွေရာသီရောက်ရင် လျှပ်
လူတစ်ယောက် ၊ လူမျိုးတစ်မျိုးရဲ့ နေ့စဉ်နေထိုင်မှုပုံစံကို အခကြေးငွေပေးပြီး ကြည့်ရတယ်ဆိုတာ တန်ဖိုးတစ်ခုလား၊ ဒါမှမဟုတ် လူ လူချင်း ခေါင်းပုံဖြတ် အမြတ်ထုတ်ခံ
သမိုင်းစဉ်အဆက်ဆက် အဖြေထွက်ပြီးသား ပုစ္ဆာတစ်ပုဒ်ကို ဒီနေ့ခေတ် မြန်မာနိုင်ငံက လူတွေက ပြန်တွက်နေကြပါတယ်။ အဲဒီပုစ္ဆာကတော့ “ပညာရှာမလား၊ ငွေရှ
လှိုင်သာယာမြို့နယ်က အိမ်ထောင်စုအများစုဟာ မြေအောက် အဝီစိတွင်းရေကိုပဲ အားထားကြတာ ဒီမြို့လေး စတည်ကတည်းကပါ။ အခုတော့ မြို့စတည်တုန်းကလို မြေအောက်ရေကလည်း အလျှံပယ်မထွ
မြို့သစ်လေးမှာ အခြေချတဲ့ ကိုဇော်မင်းတို့လင်မယားနှစ်ယောက်က ပိုင်ဆိုင်တဲ့ ၁၀ ပေ ၊ ၆၀ ပေ အိမ်လေးကို ရောင်းလိုက်ပြီး အနာဂတ်အတွက် ပိုကောင်းမယ်ထင်တဲ့ ခိုနားရာအိပ်မက်
သီလရှင် နဲ့ ဘုန်းကြီး ဘယ်သူ့ကိုလှူမလဲဆို သီလရှင်က အမြဲ နောက်ကောက်ကျန်ခဲ့တာ မြန်မာ့ဘာသာရေးမှာ အရိုးစွဲသလိုဖြစ်နေပါပြီ။ ဒါတင်ပဲလားဆိုတော့ မကသေးပါဘူ
ကမ္ဘာမှာ စက်မှုထွန်းကားလာပြီးတဲ့နောက် စက်ရုံအလုပ်ရုံတွေရဲ့ ထုတ်လုပ်မှုတွေက ခေတ်စားလာပါတယ်။ စက်ရုံအလုပ်ရုံတွေ ခေတ်စားလာတာနဲ့အမျှ စက်ရုံအလုပ်
အသုံးသုံးလအရွယ် ကလေးလေးရဲ့ ဦးခေါင်းထဲမှာ ရေတွေ တဖြည်းဖြည်းများလာပြီး ခေါင်းဟာ တစ်နေ့တစ်ခြား ကြီးကြီးလာနေလို့ ခွဲစိတ်ဖို့အရေးပေါ်လိုအပ်နေပါတယ် ဆိုတဲ့အကြောင်းကို မြ
